من و تو یک‌روز بارانی، کنارهم: دلگرم به یک بوسه عصرگاهی

۱۳۹۱ تیر ۱, پنجشنبه

دلگرم به یک بوسه عصرگاهی

باهاس دلت گرم باشه. تحتِ هر شرایطی. میتونی دلگرمِ یک بوسه‌ی عصرگاهی باشی . میتونی دلگرمِ حضورِ یک تکیه‌گاه باشی. یا میتونی دلت رو به یک عکس خوش کنی.میتونی دلگرم باشی به اینکه قدمهات رو توی پیاده‌روی خیابون پهلوی با یکی هماهنگ میکنی. میتونی دلگرم باشی به یک تلفن یا اس‌ا‌م‌اسِ بی‌وقت و غیرمنتظره از یک دوست که مدتهاست ازش خبری نیست.
میتونه دلت گرم بشه به بارونی که در آخرین روز خرداد بارید. میتونه دلت به یک آغوشِ گرمِ ناگهانی ، گرم بشه. میتونه دلت به حضور و نفس و نگاه یک آدمی گرم بشه که هرچقدر فکر میکنی یادت نمیاد کِی و چطوری وارد زندگیت شد.
میتونی دلگرمِ حضور یک نفر در کنارت باشی. دلگرمِ حضور یک تکیه‌گاه. دلگرم حضور یک حامی. دلگرم حضور کسی که حالا که بهش فکر میکنی میبینی نفست براش در میره.
آدمی باهاس مطلقا دلش گرم باشه.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو را من چشم در راهم ...

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که در یکروز بارانی در خیابان پهلوی قدم میزنیم. اما نه تو ماندی و نه من همان من سابق ماندم و نه بارانی آمد و نه حتی پهلوی ، پهلوی ماند.

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که نزدیک به جاده ای از اینجا دور ،‌ محو نگاهت شوم. اما با اولین پیچی که این جاده‌ی لعنتی پیچید و اولین پیچی که به موهای تو افتاد ، من تمام شدم. تمام شد و دیگر هیچ چیز از من باقی نماند.

اینجا قرار بود جایی باشد که من از تو مینویسم. از تو هم مینویسم. از خودم هم مینویسم. از داغ دل اکبرآقا بقال سرکوچه ، از بیقراری آق ابرام واس خاطر نبودن مرتضی و از نیومدن باران مینویسم. برای تو مینویسم که یادت نره. که بدونی یه نفری این گوشه دنیا هست که چشم انتظاره. دلش میخواد باشی. نه که اینجا باشی. هرجا که هستی باشی. بمونی و بجنگی واسه هرچی که میخوای.

اینجا قرار بود تمام سهم من از دنیایی باشد که دلتنگی در آن حرف اول و آخر را میزند. آخرین پناهگاه من قبل از اینجا عوارضی تهران کرج بود که خرابش کردن.

اینجا تمام سهم من از توست. تمام آنچه برای من به جا مانده. آخرین پناهگاهِ امن. اما هرچه مینویسم بی مخاطب است و برای دل خودم است. حتی برای تو هم نیست. پس بیخود به دنبال نشانی ها نگرد. که هرچه بیشتر بگردی بیشتر پیدا میکنی و بیشتر میفهمی که رسیدنی در کار نیست.

اینجا را دوست میدارم. همانگونه که باران را دوست میدارم. همانگونه که تورا دوست میداشتم.