۱۳۹۲ خرداد ۲۷, دوشنبه

گفتگوی رفاقت‌ها

بیا با هم گفتگو کنیم. چارچوب‌های معینی را تعیین کنیم و به آنها بپردازیم. باید با همدیگه تعامل داشته باشیم. با قهر و دعوا که نمیشه پیشرفت کرد که. فقط منزوی‌تر میشیم. از اینی که هستیم افسرده‌تر میشیم. بیا بشینیم لبه‌ی تخت مذاکرات. مذاکرات یک بعلاوه‌ی یک. جوابش واضح است. 
بابا آمریکا و ایران هم اگه پاش بیافته میشینن سر میز مذاکره. ینی من و تو از اونها هم سرسخت‌تریم؟
عجب  ، عجب .
بیا با هم در چارچوب گفتگوی رفاقتها گفتگو کنیم و در کنفرانس‌های خبری بعد از گفتگوها ، دستان هم را بگیریم و همدیگر را در آغوش بکشیم. بیا در آغوشم. عکاسان جهان ، منتظر این واقعه‌اند. دیگر بس است جنگ و جدل. بس است دوری و انزوا. بیا بیا دلم برات تنگه. آسمون چشات چه خوشرنگه...
بیا با هم گفتگو کنیم. این تنها راه خروج از بن‌بست است. بن‌بست‌های لعنتی. بن‌بست‌های خودساخته. میگویند خودکرده را تدبیر نیست. بیا برای اولین بار تدبیر کنیم. بیا که تعامل سازنده ما را صدا میکند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر