من و تو یک‌روز بارانی، کنارهم: باید بروم

۱۳۹۱ آبان ۲۶, جمعه

باید بروم

مرد باید گاهی اوقات پاشنه کفشش را ور بکشد و برود. برود به سمت آخرین خاطره‌ی خوبی که داشته و همانجا بماند و هیچوقت بازنگردد.
اما گاهی لازم و واجب تر است که پاشنه کفشش را ور بکشد و برود به سوی اولین آرزوی خودش و آنقدر برود تا برسد به اولین آرزوی خودش. و بعد با اولین آرزویش برود به سمت دومین آرزویش و آنقدر برود تا به تمام آرزوهایش دست پیدا کند و یکروز از خواب بیدار شود و ببیند تمام آرزوها و خاطره های خوب دور و برش هستند.
مرد گاهی باید پاشنه کفشش را ور بکشد و دست از نشستن و دست دست کردن بردارد. باید برود. که تا نرود ،‌ رسیدنی در کار نیست و تا نرسد ، ماندنی در کار نیست.

۱ نظر:

دو نقطه ستاره۲۸ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۲۲
باید برود تا پای آینه؛ تا پاشویه حوض ؛دستش رو به خنکای آب بزند و بپاشد توی صورت آینه تا خواب هزار آرزوی رفته واقعی شود...
پاسخحذف
پاسخ‌ها

افزودن نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو را من چشم در راهم ...

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که در یکروز بارانی در خیابان پهلوی قدم میزنیم. اما نه تو ماندی و نه من همان من سابق ماندم و نه بارانی آمد و نه حتی پهلوی ، پهلوی ماند.

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که نزدیک به جاده ای از اینجا دور ،‌ محو نگاهت شوم. اما با اولین پیچی که این جاده‌ی لعنتی پیچید و اولین پیچی که به موهای تو افتاد ، من تمام شدم. تمام شد و دیگر هیچ چیز از من باقی نماند.

اینجا قرار بود جایی باشد که من از تو مینویسم. از تو هم مینویسم. از خودم هم مینویسم. از داغ دل اکبرآقا بقال سرکوچه ، از بیقراری آق ابرام واس خاطر نبودن مرتضی و از نیومدن باران مینویسم. برای تو مینویسم که یادت نره. که بدونی یه نفری این گوشه دنیا هست که چشم انتظاره. دلش میخواد باشی. نه که اینجا باشی. هرجا که هستی باشی. بمونی و بجنگی واسه هرچی که میخوای.

اینجا قرار بود تمام سهم من از دنیایی باشد که دلتنگی در آن حرف اول و آخر را میزند. آخرین پناهگاه من قبل از اینجا عوارضی تهران کرج بود که خرابش کردن.

اینجا تمام سهم من از توست. تمام آنچه برای من به جا مانده. آخرین پناهگاهِ امن. اما هرچه مینویسم بی مخاطب است و برای دل خودم است. حتی برای تو هم نیست. پس بیخود به دنبال نشانی ها نگرد. که هرچه بیشتر بگردی بیشتر پیدا میکنی و بیشتر میفهمی که رسیدنی در کار نیست.

اینجا را دوست میدارم. همانگونه که باران را دوست میدارم. همانگونه که تورا دوست میداشتم.