من و تو یک‌روز بارانی، کنارهم: حکایت تویی که نمیشناسمت

۱۳۹۱ بهمن ۲۶, پنجشنبه

حکایت تویی که نمیشناسمت

سراسر امروز ، با چشمانم دنبالت میگشتم. که ببینمت. مگر میشود جایی خیریه باشد و تو نباشی؟ مگر میشود که نیایی و جایی را روی سرت نگذاری؟

امروز دلم برایت تنگ شد. بی هیچ دلیل خاصی. شاید یاد روزهای خوب افتاده بودم.

تصور کن اگر در یک دنیای دیگری زندگی میکردیم که رهبر کاتولیکهایش استعفا نکرده بود و همه چیز هی کژ داده میشد و بگم بگمی هم در کار نبود و هیچ حصری هم برای هیچ میری در کار نبود. تصور کن در این دنیا بودیم. آنوقت کنار هم بودیم. مثل روزهای خوش قدیم.

امروز بدون تو ، این خیریه ، یک چیزی کم داشت.

من امروز دلم برایت تنگ شد و میدانم که این نیز بگذرد. میدانم این نیز زودگذر است. اما دله دیگه. بعضی وقتها میگیره. بعضی وقتها تنگ میشه. بعضی وقتها هم بیخیال میشه.مگه نه؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو را من چشم در راهم ...

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که در یکروز بارانی در خیابان پهلوی قدم میزنیم. اما نه تو ماندی و نه من همان من سابق ماندم و نه بارانی آمد و نه حتی پهلوی ، پهلوی ماند.

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که نزدیک به جاده ای از اینجا دور ،‌ محو نگاهت شوم. اما با اولین پیچی که این جاده‌ی لعنتی پیچید و اولین پیچی که به موهای تو افتاد ، من تمام شدم. تمام شد و دیگر هیچ چیز از من باقی نماند.

اینجا قرار بود جایی باشد که من از تو مینویسم. از تو هم مینویسم. از خودم هم مینویسم. از داغ دل اکبرآقا بقال سرکوچه ، از بیقراری آق ابرام واس خاطر نبودن مرتضی و از نیومدن باران مینویسم. برای تو مینویسم که یادت نره. که بدونی یه نفری این گوشه دنیا هست که چشم انتظاره. دلش میخواد باشی. نه که اینجا باشی. هرجا که هستی باشی. بمونی و بجنگی واسه هرچی که میخوای.

اینجا قرار بود تمام سهم من از دنیایی باشد که دلتنگی در آن حرف اول و آخر را میزند. آخرین پناهگاه من قبل از اینجا عوارضی تهران کرج بود که خرابش کردن.

اینجا تمام سهم من از توست. تمام آنچه برای من به جا مانده. آخرین پناهگاهِ امن. اما هرچه مینویسم بی مخاطب است و برای دل خودم است. حتی برای تو هم نیست. پس بیخود به دنبال نشانی ها نگرد. که هرچه بیشتر بگردی بیشتر پیدا میکنی و بیشتر میفهمی که رسیدنی در کار نیست.

اینجا را دوست میدارم. همانگونه که باران را دوست میدارم. همانگونه که تورا دوست میداشتم.