کمن آدمایی که آرومن و میتونن با آرامششون بقیه رو هم آروم کنن. کمن آدمایی که وقتی کنارشون هستی همه بدیهای دنیا رو یادت میره. همه سختی های روزگار از ذهنت پاک میشه.
کمن آدمایی که میتونن روزت رو عوض کنن. روز تلخت رو به شیرین ترین روز زندگیت تبدیل کنن.
کمن کسانی که خنده هاشون وقتی کنارتن واقعیه. آدمایی که یک رو دارن. دو رو نیستن. جلوت یه چیز نمیگن پشت سرت یه چیز دیگه. کمن آدمایی که همه جوره کنار آدم میمونن. آدمایی که اونقدر مهربونن که دلت میخواد همیشه بغلشون کنی و توی بغلشون بمیری اصن.
یکی از این آدما تویی. یکی از مهمترین آدمای زندگی من تویی. تویی که کمتر از یکساله که میشناسمت اما تبدیل شدی به یکی از صمیمی ترین دوستای من. تویی که همیشه مهربون بودی و هستی و خواهی بود.
تویی که برام عزیزی. بیشتر از اون چیزی که فکر کنی. بیشتر از اون چیزی که فکرشو کنم.
لحظه لحظه های بودن کنار تو ، واسه من زیبا و خاطره انگیز بوده و هست. تویی که واژه واژه دلنشینی . تویی که پر از آرامشی.
هیچوقت صدایت از خاطرم محو نمیشود. هیچوقت. هیچوقت خنده هایت از خاطرم محو نمیشود. تو برای من یک دوست ابدی خواهی بود. کسی که همیشه برای دیدنت شوق دارم. یک ذوق و شوق دائمی.
تو برای من همیشگی خواهی بود. تویی که میشناسمت و در آغوشت میکشم. بر گونه هایت بوسه میزنم و با خنده هایت زندگی میکنم.
بانو ، حضور در کنار تو ، دوستی با تو ، راه رفتن در کنار تو در یکروز پاییزی در خیابان ولیعصر برای من هم رویاست و هم خاطره.
دوستدار تو - یک رفیق قدیمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر