من و تو یک‌روز بارانی، کنارهم: خربزه*

۱۳۹۱ مرداد ۲۸, شنبه

خربزه*

خربزه قاچ کردن آداب دارد. باید از طول قاچ شود. دراز و باریک. قاچ کردن خربزه به کلی با قاچ کردن هندوانه تفاوت دارد.طالبی در این مقال نمیگنجد. طالبی رو کلا نباید قاچ کرد. طالبی را باید یه ضرب آبشو گرفت. (طالبی استاد ویژن نه البته. بلکه از نوع خوراکیش)
زمان خوردن خاصی هم دارد. درست بعد از غذا. درست در زمان طلایی.
زمان طلایی چیست؟
پاسخ : زمان طلایی لحظه ای ست که شما پای سفره دراز میکشید و میگویید آخیش. و به شکمتان نگاه میکنید و دستتان را میگذارید روی شکمتان.
درست در همین لحظه است که باید ظرف حاوی خربزه به شما برسد. نه دیرتر و نه زودتر.
خوردن خربزه هم آداب خاصی دارد. حقیقتا خربزه از مواردیست که واقعا چنگال کاربرد آنچنانی در آن نباید داشته باشد. اگر با دست خورده شود لذت کار دوچندان میگردد.
هریک قاچ خربزه ای هم که خورده میشود باید بگویید : جووون. عجب خربزه ای. تو کجا بودی تا حالا.
در پایان یادآور میشوم که خربزه فقط خربزه مشدی.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو را من چشم در راهم ...

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که در یکروز بارانی در خیابان پهلوی قدم میزنیم. اما نه تو ماندی و نه من همان من سابق ماندم و نه بارانی آمد و نه حتی پهلوی ، پهلوی ماند.

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که نزدیک به جاده ای از اینجا دور ،‌ محو نگاهت شوم. اما با اولین پیچی که این جاده‌ی لعنتی پیچید و اولین پیچی که به موهای تو افتاد ، من تمام شدم. تمام شد و دیگر هیچ چیز از من باقی نماند.

اینجا قرار بود جایی باشد که من از تو مینویسم. از تو هم مینویسم. از خودم هم مینویسم. از داغ دل اکبرآقا بقال سرکوچه ، از بیقراری آق ابرام واس خاطر نبودن مرتضی و از نیومدن باران مینویسم. برای تو مینویسم که یادت نره. که بدونی یه نفری این گوشه دنیا هست که چشم انتظاره. دلش میخواد باشی. نه که اینجا باشی. هرجا که هستی باشی. بمونی و بجنگی واسه هرچی که میخوای.

اینجا قرار بود تمام سهم من از دنیایی باشد که دلتنگی در آن حرف اول و آخر را میزند. آخرین پناهگاه من قبل از اینجا عوارضی تهران کرج بود که خرابش کردن.

اینجا تمام سهم من از توست. تمام آنچه برای من به جا مانده. آخرین پناهگاهِ امن. اما هرچه مینویسم بی مخاطب است و برای دل خودم است. حتی برای تو هم نیست. پس بیخود به دنبال نشانی ها نگرد. که هرچه بیشتر بگردی بیشتر پیدا میکنی و بیشتر میفهمی که رسیدنی در کار نیست.

اینجا را دوست میدارم. همانگونه که باران را دوست میدارم. همانگونه که تورا دوست میداشتم.