من و تو یک‌روز بارانی، کنارهم: این منم که آغوشت را به انتظار نشسته ام

۱۳۹۱ شهریور ۶, دوشنبه

این منم که آغوشت را به انتظار نشسته ام

از روزهایی که برنمیگردند، به آغوش کسانی که باز نمیگردند.

این منم.

جدا مانده از روزهایی که نمیرسند، جدا مانده از آغوش کسانی که نمی‌آیند.

این منم.

از آغوش کسانی که نمیرسند، رها شده در آرزوی وصال کسانی که نمیخواهند.

این منم.

گرم بوسه کسانی که نمیبوسند و بیزار از بوسه کسانی که گرم میبوسند.

این منم.

در آغوش کسانی که به آغوش نمیکشند و در آرزوی آغوش کسانی که خود، آغوشند.

این منم.

در آرزوی آمدن فردایی که آمدنش آرزوی دیروزم بود. بیزار از آمدن فردایی که آمدنش شبم را به اتمام میرساند.

این منم.

در آرزوی بودن کنار فردی که کنارم نیست.

این منم.

خسته از تمام بودن‌ها و نبودن‌ها. خسته از تمام رسیدن‌ها و نرسیدن‌ها. خسته از تمام بغض‌ها و شادی‌ها.

این منم.

که در انتهای یک روز بارانی ،‌تنها آغوش گرم تو را میخواهد.

همین.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو را من چشم در راهم ...

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که در یکروز بارانی در خیابان پهلوی قدم میزنیم. اما نه تو ماندی و نه من همان من سابق ماندم و نه بارانی آمد و نه حتی پهلوی ، پهلوی ماند.

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که نزدیک به جاده ای از اینجا دور ،‌ محو نگاهت شوم. اما با اولین پیچی که این جاده‌ی لعنتی پیچید و اولین پیچی که به موهای تو افتاد ، من تمام شدم. تمام شد و دیگر هیچ چیز از من باقی نماند.

اینجا قرار بود جایی باشد که من از تو مینویسم. از تو هم مینویسم. از خودم هم مینویسم. از داغ دل اکبرآقا بقال سرکوچه ، از بیقراری آق ابرام واس خاطر نبودن مرتضی و از نیومدن باران مینویسم. برای تو مینویسم که یادت نره. که بدونی یه نفری این گوشه دنیا هست که چشم انتظاره. دلش میخواد باشی. نه که اینجا باشی. هرجا که هستی باشی. بمونی و بجنگی واسه هرچی که میخوای.

اینجا قرار بود تمام سهم من از دنیایی باشد که دلتنگی در آن حرف اول و آخر را میزند. آخرین پناهگاه من قبل از اینجا عوارضی تهران کرج بود که خرابش کردن.

اینجا تمام سهم من از توست. تمام آنچه برای من به جا مانده. آخرین پناهگاهِ امن. اما هرچه مینویسم بی مخاطب است و برای دل خودم است. حتی برای تو هم نیست. پس بیخود به دنبال نشانی ها نگرد. که هرچه بیشتر بگردی بیشتر پیدا میکنی و بیشتر میفهمی که رسیدنی در کار نیست.

اینجا را دوست میدارم. همانگونه که باران را دوست میدارم. همانگونه که تورا دوست میداشتم.