من و تو یک‌روز بارانی، کنارهم: آدمک آخر دنیاست

۱۳۹۱ مرداد ۱۴, شنبه

آدمک آخر دنیاست

آدمک آخر دنیاست بخند...

اونقدر بخند که فراموش کنی که چقدر بهونه داری واسه گریه کردن.
وقتی شانه های کسی را برای گریه کردن نداری مجبوری بخندی...

آدمک آخر دنیاست بخند ...

اونقدر بخند که تمام دردهات از ذهنت پاک بشه. به تمام نامردی‌های دنیا بخند. به تمام رفاقت‌های یک طرفه‌ی دنیا بخند. به تمام زخمِ زبون‌های دنیا بخند ...

آدمک آخر دنیاست.

بخند. درد که از حد بگذره آدم دیگه باید حال کنه با درد. همه چیز رو که رد کردی. پس چرا نخندی؟

آدمک بخند. آخر دنیاست ... نخندی میخوای چیکار کنی؟

آدمک ... اینجا همه‌اش دیواره. به دیوار تکیه کن. به آغوشِ دیوار پناه ببر. به جز دیوار چه چیزی داریم که بهش پناه ببریم؟
دیوارهایی که پشتشان هیچی ندارند و ما بهشان پناه میبریم.
اینجا وقتی آخرِ دنیا میشه دیوارهاش تا آسمون میره بالا.
آدمک آخر دنیاست فریاد بزن از خوشی ...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

تو را من چشم در راهم ...

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که در یکروز بارانی در خیابان پهلوی قدم میزنیم. اما نه تو ماندی و نه من همان من سابق ماندم و نه بارانی آمد و نه حتی پهلوی ، پهلوی ماند.

اینجا قرار بود برای من باشد و تو که نزدیک به جاده ای از اینجا دور ،‌ محو نگاهت شوم. اما با اولین پیچی که این جاده‌ی لعنتی پیچید و اولین پیچی که به موهای تو افتاد ، من تمام شدم. تمام شد و دیگر هیچ چیز از من باقی نماند.

اینجا قرار بود جایی باشد که من از تو مینویسم. از تو هم مینویسم. از خودم هم مینویسم. از داغ دل اکبرآقا بقال سرکوچه ، از بیقراری آق ابرام واس خاطر نبودن مرتضی و از نیومدن باران مینویسم. برای تو مینویسم که یادت نره. که بدونی یه نفری این گوشه دنیا هست که چشم انتظاره. دلش میخواد باشی. نه که اینجا باشی. هرجا که هستی باشی. بمونی و بجنگی واسه هرچی که میخوای.

اینجا قرار بود تمام سهم من از دنیایی باشد که دلتنگی در آن حرف اول و آخر را میزند. آخرین پناهگاه من قبل از اینجا عوارضی تهران کرج بود که خرابش کردن.

اینجا تمام سهم من از توست. تمام آنچه برای من به جا مانده. آخرین پناهگاهِ امن. اما هرچه مینویسم بی مخاطب است و برای دل خودم است. حتی برای تو هم نیست. پس بیخود به دنبال نشانی ها نگرد. که هرچه بیشتر بگردی بیشتر پیدا میکنی و بیشتر میفهمی که رسیدنی در کار نیست.

اینجا را دوست میدارم. همانگونه که باران را دوست میدارم. همانگونه که تورا دوست میداشتم.